Jedwab jest włóknem wydzielanym przez poczwarkę jedwabnika Bombyx mori przy budowie oprzędu, w którym przepoczwarza się ona w motyla. Pojedyncza nić ma długość 1,6 km. Na jeden krawat trzeba zużyć 110 oprzędów, bluzka pochłania 630 kobonów, a kimono – 3000.
Chińskie podanie głosi, że odkrycie właściwości jedwabiu nastąpiło w 2640 roku p.n.e. w ogrodzie Cesarza Husug Ti. Legenda mówi, że cesarz poprosił swoją małżonkę Xi Lingshi, aby sprawdziła co zjada drzewo morwowe. Li Lingshi stwierdziła, że robią to białe larwy, które przędą błyszczące kokony. Przez przypadek upuściła jeden oprzęd do wrzątku i okazało się, że można wyciągnąć z niego delikatną nić, którą cesarzowa nawinęła na szpulkę. W ten sposób odkryła tajemnice produkcji jedwabiu, której Chińczycy strzegli przez 2000 lat. Na mocy cesarskiego dekretu każdego, kto zdradziłby tę tajemnicę, czekał wyrok śmierci.